Ο ΖΩΔΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΖΗΤΗΤΗ

Η αστρολογία φίλοι μου χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια σαν μέσον πρόβλεψης. Προνόμιο που απολάμβαναν οι λίγοι και ισχυροί της εκάστοτε εποχής.

Στις μέρες μας όμως και με την διάδοση της σε όλα τα κοινωνικά στρώματα έχει διαφοροποιηθεί το ζητούμενο της, και κατά κύριο λόγω, η χρησιμότητα της εστιάζεται ----σ αυτούς που μπορούν να διακρίνουν ----στην αυτογνωσία και κατ΄ επέκταση στην αυτοβελτίωση. 

Εάν σηκώσουμε τοβλέμμα μας θα δούμε να μας τριγυρίζει ο ζωδιακός και τα σύμβολα του. Τι είναι λοιπόν όλα αυτά τα σημεία που βλέπουμε?..

   Ο  ζωδιακός είναι μια ιδεατή  ζώνη γύρω από την εκλειπτική, όπως μπορούμε να την δούμε από την γη μας, χωρισμένη σε 12 τμήματα, τα οποία δεν είναι τίποτε άλλο από 12 διαφορετικές ενεργειακές ποιότητες που διέπουν το σύμπαν. Θα τις ονόμαζα λοιπόν ΠΥΛΕΣ που μας κατακλύζουν με τις συγκεκριμένες δονήσεις τους, των οποίων κάποιοι από μας κατέχουν, προέρχονται, συγκλίνουν, ή αναγνωρίζουν λιγότερο ή περισσότερο και η κατάκτηση και εναρμόνιση όλων αυτών των τάσεων, και ποιοτήτων είναι το ζητούμενο για κάθε ανθρώπινο ον και όχι μόνον…

 Τα σύμβολα αυτά κάθε αυτά δεν είναι τίποτε άλλο, από τα σχήματα που, διαγράφοντας απεικονίζουν τις ομάδες των αστέρων που κατοικούν στην κάθε πύλη… Και έτσι είναι για μας ευκολότερο να τις αναγνωρίζουμε και να τις κατονομάζουμε… Επίσης προσομοιάζοντας ο άνθρωπος με την μορφή πχ κάποιου ζώου ή αντικειμένου που εικονίζουν, ταυτίζοντας τις ιδιότητες, τα χαρακτηριστικά και τις τάσεις, που προσδίδει η ενεργεία της συγκεκριμένης πύλης, στον φυσικό κόσμο, σ όλα τα έμβια όντα και στα ζητούμενα τους…

 Και για να έρθουμε στην γειτονιά μας, δηλ. στο ηλιακό μας σύστημα βλέπουμε τους πλανήτες που αγκαλιάζουν την γη μας… Με εργοδηγό τον ήλιο μας και εργάτες τους πλανήτες, που, είναι θαρρείς επιφορτιζόμενοι να φιλτράρουν και να ρυθμίζουν σαν ένα γιγάντιο ρολόι την εξέλιξη της ανθρωπότητας εν γένει και της κάθε ψυχής ιδιαιτέρως… Υπηρετώντας το ΘΕΙΟ ΣΧΕΔΙΟ στις ΑΠΟ και ΠΡΟΣ αλλεπάλληλες διαδρομές μας, με τις ιδιαιτερότητες που παρέχουν στον καθένα μας, βοηθώντας να βιώσουμε και να κατανοήσουμε το μάθημα ή τα μαθήματα που χρειαζόμαστε ώστε να ολοκληρωθούμε σαν όντα και να ενωθούμε με το ΘΕΙΟ η το ΦΩΣ…    Αφυπνίζοντας λοιπόν ο άνθρωπος την συνείδηση του, συνήθως από κάποιο ΣΟΚ, που μπορεί να προκάλεσε στη ζωή του κάποιο γεγονός ή ένας άνθρωπος... Ξεκινάει μια άλλη διαδρομή αυτή που συμβολίζει το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλ. την πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου και ταυτόχρονα το σημείο εκκίνησης της αύξησης του Φωτός… Τώρα όμως όχι στο σκοτάδι της άγνοιας στην οποία βρισκόταν αλλά στο σκοτάδι που εγκυμονεί το ΦΩΣ… 

  Εδώ φαντάζομαι έναν άνθρωπο που του δίνουν ένα φτυάρι και του λένε: …Θέλεις να χτίσεις εαυτό;... σκάσε και σκάβε… 

♑  Αιγόκερως. Κρόνος. Περιορισμός, υπομονή, προσοχή και σύνεση. Ο σεβασμός στην ιεραρχία και οργάνωση μέσω της εσωτερικής πειθαρχίας που πρέπει να κατακτήσει, αφού πρώτα αδειάσει ότι άχρηστο είχε σωρεύσει στο παρελθόν…Αρχίζει λοιπόν να εργάζεται και σκάβοντας ανοίγεται ο χώρος για να μπουν στο κενό οι καινούργιες ιδέες, η καινούργια θέαση του τι είναι ο άνθρωπος, πως θα έπρεπε να βλέπει τον κόσμο μας και να προ ιδεαστεί για τις εν δυνάμει δυνατότητες του ιδίου και του περιβάλλοντος του. Με την κρυφή ελπίδα πως ίσως κάποτε θα απολαύσει τους καρπούς των κόπων του και καταξιωθεί για το έργο του…. Τα αγαθά κόποις κτώνται λοιπόν…. Και εν αρχή είναι ο λόγος. Η ιδέα... 

♒  Υδροχόος το επόμενο σύμβολο… Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσει τις ιδέες του, να δει τα οφέλη του ομαδικού πνεύματος και να το αναπτύξει. Να δει τον εαυτό του και την ανθρωπότητα, όχι σαν κάτι ξεχωριστό, αλλά σαν ένα αλληλεπιδρώμενο σύνολο. Δύσκολη δουλειά και πάλι μες στη Σιγή Αισθάνεται μόνος, νοιώθει πως δεν μπορείνα τον βοηθήσει κανείς γιατί κανείς δεν τον καταλαβαίνει. Κάθε προηγούμενη εμπειρία του όμως, δεν πρέπει να την αφήσει πίσω, μα να την πάρει μαζί του,όπως και τις επόμενες στην διαδρομή σαν ένα κομμάτι του νέου πάζλ που καλείται να δημιουργήσει… 

♓  Στην επόμενη πύλη λοιπόν, οι νεαρές ακόμα ιδέες βρίσκουν εμπόδιο στα συναισθηματικά μπλοκαρίσματα, στις εξαρτήσεις του στις προσκολλήσεις, στα άγχη και τις φοβίες και στο θολό τοπίο που αυτές δημιουργούν. Ευρισκόμενος στην πύλη των Ιχθύων και του υποσυνείδητου μοιάζει ακόμα πιο μπερδεμένος. Εκεί κι αν δεν χρειάζεται σκάψιμο, από πού να αρχίσει; Πώς να παντρέψει όλα αυτά τα τόσο ασαφή που νοιώθει και βλέπει μέσα του και γύρω του; Θέλει να μείνει μόνος του, αλλά και μόνος του φοβάται…. Σκέφτεται πως ίσως μόνο με την τέχνη θα μπορούσε να εκφράσει αυτό που νοιώθει. Όλα αυτά τα όμορφα αλλά μπερδεμένα συναισθήματα, μετην ελπίδα πως ίσως έτσι τα δει, ιεραρχήσει πάνω τους και τα αποσαφηνίσει… 

   Και εδώ που στην κλασσική αστρολογία τελειώνει ο ζωδιακός, εδώ ο ποιητής του ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΑΥΤΟΥ ΚΥΚΛΟ, μας δείχνει ότι, σχεδόν τώρα αρχίζει… 

♈  Αρχίζει η δράση Κριός και η αντίδραση. Εσωτερική και εξωτερική. Το παιδί που κρύβει μέσα του θέλει να εκφραστεί και βιάζεται. Θέλει να τα κάνει όλα και γρήγορα από μια παρόρμηση που τον κάνει να πιστεύει πως τα ξέρει όλα… Νοιώθει πως μπορεί να κάνει τα πάντα και θέλει να το πει σε όλους, αλλά ο ενθουσιασμός του και η υπερβολή του για δράση, συχνά δεν πείθουν το ακροατήριο του…. Μια καινούργια φλόγα γεννιέται μέσα του, και το ζητούμενο του είναι να την μετριάσει ώστε να μην τον κάψει… Κριός λοιπόν, Άρη … πρώτα δρω και ύστερα σκέφτομαι. Πρέπει να μάθει να περιμένει, να μάθει την υπομονή… 

♉ Κι αφού αρχίζει λοιπόν να σκέφτεται, κλείνεται στον εαυτό του νοιώθοντας την ανασφάλεια και την καχυποψία που γεννά κάθε τι νέο στη ζωή μας, να τον κατακλύζουν. Εισερχόμενος στην Πύλη του Ταύρου. Κλονίζονται τα στερεότυπα που είχε για προστασία του και κρυβόταν πίσω τους. Γκρεμίζονται οι μέχρι τώρα αξίες του και μέχρι να σταθεροποιηθούν οι επόμενες βασανίζεται, γιατί, καθώς δεν είναι και πολύ φίλος της αλλαγής, ξεβολεύεται…. Του παίρνει λίγο χρόνο μέχρι να ανασύρει από τον σάκο του τις προηγούμενες καταστάσεις και τα μαθήματα που πήρε από αυτές…Αρχίζει λοιπόν να πατάει ξανά, και σιγά-σιγά, στα πόδια του. Να καταλαβαίνει πως δεν επισκιάζεται από κανέναν και δεν απειλείται η ασφάλεια του. Απεναντίας βρίσκει συμμάχους και υποστηρικτές σε οτιδήποτε κι αυτό τον κάνει να νοιώθει ασφαλής… 

♊ Και τότε αρχίζει να αντιλαμβάνεται την διαδρομή που χρειάζεται να διανύσει, ποια είναι τα ζητούμενα, πώς να σκέφτεται για τον ίδιο και για τους άλλους γύρω του και…μπαίνοντας στην ΠΥΛΗ των Δίδυμων αρχίζει να πιστεύει ίσως όχι άδικα, πως μπορεί να εκφράσει δειλά-δειλά τα πρώτα του συμπεράσματα, σκέψεις και εμπειρίες που μπαίνουν σιγά-σιγά σε τάξη. Να αρθρώσει τις πρώτες του απορίες και διαπιστώσεις και επικοινωνώντας με συνοδοιπόρους, να καταγράψει στον καινούργιοτου σκληρό δίσκο, όλα όσα βασικά θα έπρεπε να ξέρει, εσωτερικώς και εξωτερικώς για να ξεκινήσει να χτίζει το καινούργιο του σπίτι…. 

♋ Και από τον Βορρά του πρώτου κύκλου ατομικών και εσωτερικών διεργασιών περνά η ψυχή στον Νότο. Εκεί που τα πουλιά χτίζουν τις φωλιές τους, προστατευμένα από τους βοριάδες καιμε την ζεστασιά του Ήλιου, αρχίζει η ψυχή να χτίζει μέσα από την Πύλη του Καρκίνου τον δικό της, ΕΑΥΤΟ... Ξεκινά να εργάζεται εσωτερικώς και εξωτερικώς ,βάζοντας τα θεμέλια και αισθανομένη την σιγουριά μέσα από την ζεστή οικογενειακή σχέση, και την εμπιστοσύνη που έχει αναπτύξει με το στενό αλλά και με το ευρύτερο περιβάλλον της, διαπιστώνοντας, πως είμαστε όλοι παιδιά, από την ιδία μάνα και τον ίδιο πατέρα… Νοιώθει λοιπόν ασφαλής και θέλει να εργασθεί ,ελπίζοντας πως το έργο της θα πρέπει να είναι ανθεκτικό στο χρόνο αφήνοντας μια παρακαταθήκη μια κληρονομιά και στις επόμενες γενιές…... 

   Στην ιδέα της υστεροφημίας του ο άνθρωπος χτίζει τη βάση του και αρχίζει να εφαρμόζει τις ιδέες του, νοιώθοντας συναισθηματικά ασφαλής.

♌ Αρχίζει να δημιουργεί και να διακοσμεί τον ΕΑΥΤΟ του φθάνοντας στον Λέοντα… Η αυτοπεποίθηση που αποκτά βλέποντας το έργο του τον κάνει να θέλει να εκτεθεί και να εκθέσει τα πρώτα τουδημιουργήματα. Η πίστη στις δυνατότητες του είναι τόσο μεγάλη, που του δημιουργεί την πεποίθηση πως έφτασε στην κορυφή του δρόμου… Τα έργα του είναι λαμπερά και εντυπωσιακά, τα σχεδία του μεγαλεπήβολα. Έχοντας λοιπόν τόση έμπνευση και βάζοντας τόση καρδιά και τόσο μεράκι σ αυτό που κάνει, που, αν δενπροσέξει, θα κινδυνέψει να τυφλωθεί από την ίδια του την λάμψη, πιστεύοντας πωςκανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει καλυτέρα από τον ίδιο, και οι άλλοι δενέχουν, παρά να τον θαυμάζουν και να τον επαινούν. 

 ♍ Σύντομα όμως διαπιστώνει ότι ο δρόμος δεν είναι ούτε τόσο απλός ούτε τόσο εύκολος, ότι το υπερεγώ είναι μεγάλο αγκάθι και στασιμότητα για την ουσία του σκοπού του και την εξέλιξη του…Και για να πάει παραπέρα πρέπει να εργασθεί με σεμνότητα και ταπεινότητα…Παρθένος… να κατεβάσει τους τόνους γιατί μόνον έτσι θα έχει απήχηση το έργο τουκαι θα μπορεί να είναι χρήσιμη η διαδρομή του και στον ίδιο και στους άλλους.Αναβαθμίζοντας τον παρατηρητή του λοιπόν από την Πύλη της Παρθένου καλείται να ξεκαθαρίσει και να τακτοποιήσει τις σκέψεις του και τον ρόλο που θα έχει στην κοινωνία που ζει και εργάζεται. Η προσφορά στον συνάνθρωπο και στις ανάγκεςτου, γίνεται αυτοσκοπός και ηθική υποχρέωση. Αναζητώντας στην φύση, τρόπους και μεθόδους για υγειά και θεραπεία σώματος και πνεύματος. 

Η φυσική περιέργεια, και η αναλυτική του ικανότητα τον κάνει να θέλει να μάθει όλο και περισσότερα και να τα αναλύει σε τέτοιο βάθος, τόσο που κινδυνεύει κάποιες φορές εμβαθύνοντας στο δέντρο να χάνει το δάσος. Είναι στο σημείο που πρέπει να προσέξει τους κινδύνους που ελλοχεύουν στις εμμονές και στους περιορισμούς που βάζει ο ίδιος στον εαυτό του… 

♎ Έτσι γεννιέται η ανάγκη για συνεργασία και από την Πύλη του Ζυγού αρχίζει να συνειδητοποιεί την ευταξία, την ομορφιά και το όφελος της αρμονικής συνύπαρξης… Η χαρά και η ασφάλεια του «είμαστε», τον βοηθούν να διασκεδάζει τους φόβους του, και τον ωθούν να δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες του περιβάλλοντος του… Να μοιράζεται ανιδιοτελώς προς χάριν και της δικής του ισορροπίας… Το κάλλος, την πραότητα και την αρμονία που αρχίζει να στεγάζει μέσα του κατακτώντας την αποδοχή όλο και περισσότερο, όλο και καλυτέρα. Η ευγένεια και ο πολιτισμός προστίθενται στην φύση του…

    Κα εκεί που πίστευε πως άγγιξε την μακαριότητα και την τελειότητα, κάνει το ΛΑΘΟΣ ‘η το ΣΩΣΤΟ να κοιτάξει τον εαυτό του με αυταρέσκεια και με κάποιο ναρκισσισμό ίσωςστον καθρέφτη… 

♏ Και παρατηρώντας τον καλυτέρα, όπως έμαθε να παρατηρεί πέρα από τα φαινόμενα παθαίνει Σοκ. Γκρεμίζεται προς στιγμή όλος του ο κόσμος. Αυτό που βλέπει, δεν του αρέσει καθόλου. Διαπιστώνοντας ότι η μέχρι πρότινος θέαση που είχε ήταν επιφανειακή. Και δυσκολεύεται να παραδεχθεί ότι η σκοτεινή πλευρά του είναι ακόμα εκεί .Αυτός που νόμιζε πως όλα ήταν εν τάξει, βλέπει το φως και το σκοτάδι μέσα του να παλεύουν. Παλεύει μέσα του και πονάει βαθειά βλέποντας μια αλήθεια που ποτέ πριν δεν υποψιάστηκε πως κρύβονταν τόσο καλά μέσα του. Στην Πύλη του Σκορπιού λοιπόν, στον χώρο που για να γεννηθεί κάτι, κάτι πρέπει να πεθάνει . βαδίζοντας στη κόψη του ξυραφιού, η Κρίση του χτυπάει την πόρτα…

♐ Δικάζει τον εαυτό του τόσο αυστηρά!! Και τον τιμωρεί τόσο σκληρά και ανελέητα που οι αυτοκαταστροφικές του τάσεις τον βάζουν στον κίνδυνο του μεγάλου ολισθήματος και της απώλειας της ψυχής του. Εγκαθιδρύοντας μέσα του ένα τέλειο αμυντικό σύστημα αυτοπροστασίας, επικεντρώνεται στην αναμέτρηση με τον κατώτερο εαυτό του. Και παλεύει με δύναμη και πάθος. Χρειάζεται όμως ένα ισχυρό κίνητρο. Ο έρωτας είναι ίσως από τις πιο αποτελεσματικές δοκιμασίες. Σαν έμπειρη ψυχή τον επιλέγει συχνά σε αυτό το στάδιο. 

Ο άνθρωπος εδώ δεν φοβάται το σκοτάδι, πολλές φορές γίνεται ένα με αυτό. Αγαπά και κατανοεί τις σκοτεινές διαδρομές, γιατί γνωρίζει ενστικτωδώς πως μέσα από αυτές θα οδηγηθεί στο Φως και στο Θεό όπως αυτός τον αντιλαμβάνεται. Δοκιμάζεται και δοκιμάζει εαυτόν και αλλήλους... Ανεβοκατεβαίνοντας όσες φορές χρειαστεί από το φως στο σκοτάδι. Ωσάν την Περσεφόνη να ανασύρει στο φως τις πιο κρυφές και ανομολόγητες αδυναμίες και πάθη του. Και… βλέποντας τες να σταθεί πάνω από πρόσωπα και καταστάσεις λυτρώνοντας τον από ότι τον κρατούσε δέσμιο και εμπόδιζε την εξέλιξη του. 

    Τι να την κάνει όμως τόση εμπειρία καιγνώση που σύναξε με τόσο κόπο και πόνο; Τι αξία θα είχε αν την κρατούσε για τονεαυτό του; Καμία.

Σίγουρα καμία…Βγαίνοντας ανακουφιζόμενος από το τούνελ και αντικρίζοντας το φως, τον καταλαμβάνει χαρά και αισιοδοξία….!!! Δώρα που, αν δεν πέσει στην υπερβολή, την υπεραισιοδοξία και δεν ελέγξει τυχόν απωθημένα που μπορεί να έχουν συσσωρευτεί από τις κακουχίες, τότε μπορεί, το δικαιούται αλώστε Και αποφασίζει να την βιώσεικαι να την μεταδώσει.

    Τοξότης λοιπόν… Από την φωτεινή Πύλη του Δία αποφασίζει να διασώσει και να διαδώσει την γνώση και την πίστη στην ζωή με χαρά και γενναιοδωρία. Με ελαφρότητα και επιείκεια… Γίνεται ο διδάσκων και ο διδασκόμενος…. Ο ακούραστος και υπομονετικός δάσκαλος που αγαπά να δίνει την γνώση με χαρά και με κέφι. Που πιστεύει πως οι μαθητές θα μάθουν πολύ περισσότερα σε μια εκδρομή στην φύση, σε ένα μουσείο, διασκεδάζοντας παρά σε μια στείρα τάξη με ένα αυστηρό και αιφνίδιο διαγώνισμα.

 Είναι επιεικής στα λάθη και στις αταξίες τους γιατί ξέρει… πως κι αυτός κάποτε έμαθε μέσα από αυτά… Διδάσκοντας λοιπόν και νοιώθοντας ελεύθερος, ο Κένταυρος σηκώνει το τόξο του και στοχεύει ψηλά και έξω από τον κύκλο της επανάληψης. Και ευελπιστεί το βέλος να σταθεί αν άμεσα στο συνειδητό και στο ασυνείδητο, ισορροπώντας τον Ήλιο και την Σελήνη του και προσεγγίζοντας το φως, να γίνει ο Κύριος του εαυτού του και του πεπρωμένου του.

   Να ξεπεράσει τα άστρα του όπως συνηθίζουμε να λέμε!!!

    Εδώ ίσως χρειάζεται να μην βιαστούμε... Με σοφία και σύνεση να ξανασκεφτούμε όλη την προηγούμενη διαδρομή μας και να σιγουρευτούμε πριν εγκαταλείψουμε τον κύκλο, πως δεν ξεχάσαμε κάτι… Αν κάτι αμελήσαμε, ξεχάσαμε ή κατακτήσαμε πλημμελώς από κάποια Πύλη, να μην διστάσουμε και να σταθούμε όσο χρειάζεται, προκειμένου να το ολοκληρώσουμε.

   Αυτή είναι λοιπόν φίλοι μου η διαδρομή της ψυχής, όπως την βλέπουν τα δικά μου μάτια...

   Μιας ψυχής που τόσο δύσκολα και επίπονα μαθαίνει. Που χρειάζεται να κάνει τόσους κύκλους στη «σαμσάρα» που οι θιβετιανοί την ερμηνεύουν ως «πόνος και δυστυχία». Διότι όταν μια ψυχή έλκεται προς την επανενσάρκωση σημαίνει πως έχει αφήσει θέματα προς επίλυση στο φυσικό κόσμο μας και η Ανάγκη της την οδηγεί προς εκείνα τα βιώματα, που χρειάζεται να εντυπώσει μέσα της……. Προσεγγίζοντας την Αρετή όχι από συνήθεια, [ όπως λέει ο Πλάτωνας ], αλλά στην Ουσία της.

[ Κατερίνα ότι πρέπει ]